De sensor wordt gebruikt om de massa te bepalen: de zwaartekracht van het monster wordt door de weegsensor omgezet in een elektrisch signaal. Daarom is de load cell een onderdeel van de elektronische weegschaal.

Een veelgebruikte technologie is gebaseerd op de rekstrookjestechniek: de analoge weegsensor bestaat uit een meetelement (zogenaamd veerlichaam) van staal of aluminium, waarop het rekstrookje (Wheatstone-brug) is gemonteerd. Elke elektronische weegschaal heeft een geïntegreerde load cell om ervoor te zorgen dat het gewicht kan worden gemeten.

Weegsensoren met rekstrookjes worden veel gebruikt, maar er zijn ook andere weegtechnologieën, zoals de elektromagnetische krachtcompensatietechnologie EMFC, waarvan de massabepaling volledig zonder wrijvingsverlies wordt uitgevoerd. Meestal worden loadcellen geïnstalleerd in fabrieken, zoals vulinstallaties, weegtanks, het bepalen van de vulhoeveelheid, enz.

Welke soorten sensoren zijn er?

Er zijn veel verschillende soorten loadcellen, afhankelijk van hun ontwerpdoeleinden. Buigbalk- of schuifbalklastcellen worden meestal gebruikt voor platformweegschalen en dergelijke. De druklaadcel wordt meestal geïnstalleerd onder de constructie (container, silo, enz.), die zware voorwerpen van bovenaf draagt ​​en meestal is ontworpen voor hogere belastingen. Aan de andere kant wordt bij een loadcel van het trektype een gewicht aan de loadcel bevestigd. Loadcell is een belangrijk onderdeel van platformweegschalen en platformweegschalen.

Hoe werkt de sensor?

Hoewel het materiaal elastomeer stabiel is, heeft het ook weinig elasticiteit. Dit betekent dat wanneer er een gewicht op de weegschaal wordt geplaatst, de kracht op het elastische lichaam inwerkt. Het woord elastomeer komt oorspronkelijk van het feit dat dit materiaal door dit effect enigszins vervormd wordt, maar zodra er geen kracht op wordt uitgeoefend, het terugkeert naar zijn oorspronkelijke vorm, dat wil zeggen "elasticiteit". Dit is de elastische vervorming van het meetelement.