De sensor wordt gebruikt om de massa te bepalen: de zwaartekracht die door het monster wordt uitgeoefend, wordt door de weegsensor omgezet in een elektrisch signaal. Daarom is de laadcel een component van de elektronische schaal.

Een veelgebruikte technologie is gebaseerd op de spanningsmetertechnologie: de analoge weegensensor bestaat uit een meetelement (zogenaamde veerlichaam) gemaakt van staal of aluminium, waarop de rekmeter (Wheatstone Bridge) is geïnstalleerd. Elke elektronische schaal heeft een geïntegreerde belastingcel om ervoor te zorgen dat het gewicht kan worden gemeten.

Weegingssensoren van reksporen worden veel gebruikt, maar er zijn andere weegtechnologieën, zoals EMFC van elektromagnetische krachtcompensatie, waarvan de massa -bepaling volledig wordt uitgevoerd zonder wrijvingsverlies. Gewoonlijk worden laadcellen geïnstalleerd in fabrieken, zoals vullende planten, weegtanks, het bepalen van de vulhoeveelheid, enz.

Welke soorten sensoren zijn er?

Er zijn veel verschillende soorten belastingcellen, afhankelijk van hun ontwerpdoeleinden. Buigstraal- of schuifstraalbelastingscellen worden meestal gebruikt voor platformschalen en dergelijke. De drukbelastingcel wordt meestal geïnstalleerd onder de structuur (container, silo, enz.), Die zware objecten van bovenaf draagt ​​en meestal is ontworpen voor hogere belastingen. Aan de andere kant is voor een laadcel van het pull-type een gewicht verbonden met de laadcel. Load Cell is een belangrijk onderdeel van platformschaal en platformschaal.

Hoe werkt de sensor?

Hoewel het materiaal van elastomeer stabiel is, heeft het ook weinig elasticiteit. Dit betekent dat wanneer een gewicht op de schaal wordt geplaatst, de kracht op het elastische lichaam zal werken. Het woord elastomeer komt oorspronkelijk uit het feit dat dit materiaal enigszins is vervormd vanwege dit effect, maar zodra er geen kracht op wordt toegepast, keert het terug naar zijn oorspronkelijke vorm, dat wil zeggen "elasticiteit". Dit is de elastische vervorming van het meetelement.